از مشارکت سیاسی اجتماعی زنان معاصر ایران و از حضور آنان در دفاع از کشور، زیاده سخن گفته می‌شود اما کمتر،مصداقی از آن ارائه می‌شود.
حوادث پس از پیروزی‌انقلاب اسلامی و به ویژه دفاع مقدس نیز از این قاعده مستثنی نیست.آیا سخن از مشارکت زنان بسیجی ،یک تعارف سیاسی است؟اگر تعارف نیست مصداق‌های آن چیست؟ مقاله حاضر می‌کوشد گوشه ای از فعالیت‌های همه جانبه زنان بسیجی را در دفاع مقدس به مثابه یکی از مهم ترین وقایع این مرز و بوم، به تصویر بکشد
مقدمه
در متون تاریخی، اغلب از نقش حرمسرایی زنان درباری و از تأ ثیر زنان غرب و شرق زده یا به اصطلاح روشنفکر بر تحولات اجتماعی سخن به میان آمده، ولی زنانی که در حادثه گریبایدف ، جنبش تنباکو ،نهضت مشروطه ، کشف حجاب ، قیام 30 تیر 1331 و ... مشارکت داشته اند ،توده زنان مسلمانی بوده اند که گوش به فرمان مراجع تقلید و به منظور انجام تکلیف شرعی و الهی پا به میدان مبارزه گذاشتند. از دهه 1340 تا پیروزی انقلاب اسلامی ،این زنان حضور گسترده تر و مستمرتری از خود نشان دادند ، علت آن ، اولا : خودباوری بیشتری بوده که امام خمینی )ره( در زنان پدید آورد.ثانیا: لبیک آنان به دعوت امام برای حضور سیاسی اجتماعی بوده است.
از شهرستان لنگرود عازم جبهه شدم.در عملیات والفجر10 در حالیکه پای چپم قطع شده بود به اسارت نیروهای بعثی درامدم.تا 5 روز بعد از عملیات در منطقه عملیاتی افتاده بودم اب و غذایم در این مدت تنها ، سبزه های بیابان بود.
ارسال شده توسط شهید گمنام در تاریخ پنج شنبه 91/9/16 | نظر